Ngriyaya Gesang ingkang nampi berkah kawilujengan

Waosan : Jabur 107:1-3, 17-22

Para Kinasih ing patunggilanipun Gusti

Punapa panjenengan sedaya taksih kemutan nalika kalawau enjing tangi saking patileman: suku ingkang sisih kiwa punapa ingkang sisih tengen ingkang langkung rumiyin obah? Nalika suku utawi badan sanesipun saged obah, punapa kita ugi lajeng kemutan dhateng Gusti Allah lan ngucap sokur dhumateng Panjenenganipun?

Ngucap sokur katedahaken mboten namung nalika kita sami nampi berkahipun Gusti ingkang karaos ageng lan ngedap-edapi kemawon, ananging ugi ing bab-bab ingkang prasaja lan saben wekdal katindakaken ing gesang kita. Menawi kita saged ngucap sokur ing bab mekaten mesthi kita sami badhe tansah kasagedaken ngaturaken panuwun ing sadhengah kawontenan ingkang pinanggih.

Gusti Allah punika asih mirma, sihipun tansah lumintu ing gesanging umat kagunganipun kalebet kula lan panjenengan saben-saben wekdal. Punapa malih lumantar pakaryan kawilujengan ingkang sampun kaparingaken dhateng umat kagunganipun. Kita sami nampi gesang ingkang kebak ing pangajeng-ajeng lan kabingahan. Mila pantes menawi kula lan panjenengan bilih gesang ingkang kita lampahi kedah kinanthi pangucap sokur dhumateng Gusti.

Para kinasih

Juru Mazmur ngajak umat kagunganipun Gusti nanggepi pitulungan lan kawilujengan ingkang kaparingaken kanthi ngaturaken pangucap sokur dhumateng Panjenenganipun. Iman kapitadosan ingkang dados landhesaning gesang umat kagunganipun kedah kawujudaken ing salebeting kasanggeman nyariosaken pakaryanipun Allah kanthi pepujen (ngriyaya gesang ing saben wekdal).

Jabur bab 107 punika kalebet Mazmur ingkang kaserat nalika bangsa Israel wangsul saking tanah pangawulan Babel, lan mazmur punika minangka pepujen umat kagunganipun Gusti. Ingkang isinipun arupi pangucap sokur awit sih kanugrahanipun Gusti ingkang sampun tinampi. Umat kagunganipun Gusti ingkang nembe wangsul saking tanah pangawulan kaajak sami ngucap sokur.

Juru Mazmur ngengetaken dhateng umat kagunganipun bilih, bangsa punika bangsa ingkang nembe katebus dening Gusti Allah saking kawontenan ingkang nggegirisi. Saking waosan punika kita saged ningali sekawan conto ingkang kaserat inggih punika :

• Bilih Gusti Allah ingkang tansah nggatosaken gesangipun umat saking panandhang-panandhang ingkang awrat (ayat 4-9)
• Gusti Allah sampun ngluwari saking gesang ingkang dipunkuwaosi dening pangawulan (ayat 10-16
• Gusti Allah ugi ingkang sampun mangsulaken kawontenaning gesang bangsa ingkang nampi pageblug penyakit lan sami badhe tiwas (ayat 17-22)
• Semanten ugi Gusti Allah ingkang sampun ngluwari saking bencana angina lesus (23-32)

Perkawis-perkawis ingkang dipunalami dening bangsa Israel nalika semanten punika sejatosipun ugi kita adhepi wekdal punika. Kathah perkawis ingkang njalari kita kapetek, kalindih lan ngraosaken panandhang awrat. Namung Puji Gusti awit sih katresnanipun Gusti Allah lumantar pangurbananipun Gusti Yesus, sedaya punika dipunluwari.

Malah kepara ing dinten-dinten ingkang sampun kita lampahi ing gesang saben wekdal, pangrimatipun Gusti Yesus mboten nate nilar kula lan panjenengan. Pramila, nalika sakpunika kita sami katimbalan cecawis ndadar badan kita piyambak-piyambak sakderengipun nampi sakramen suci. Kita perlu paring pitakenan dhateng diri kita sacara pribadi, punapa kita tansah ngucap sokur dhateng Gusti Allah ing sadengah kawontenan ingkang dipunadhepi?

Puji Gusti, awit ing wekdal punika kita sami cecawis badhe sesarengan ngriyaya malih Pakaryanipun Gusti lumantar sakramen bujono ingkang badhe kita tampi sesarengan. Kita kedah ngucap sokur awit nyatanipun ngantos dumugi wekdal punika Gusti Allah tansah nresnani kula lan panjenengan, senajan tumindaking gesang kula panjenengan asring cengkah kaliyan kersanipun Gusti. Kita kedah atur panuwun awit senajan kita kebak cidra, ananging Panjenenganipun tansah nampi kita dados umat kagunganipun. Semanten ugi kita kedah wantun ngakeni kekirangan kita ing ngarsanipun Allah supados pecawisan lan pambujanan suci ingkang sampun kacawisaken estu dhatengaken kanugrahan tumrap gesang kula lan panjenengan. Amin.